16 I 1933 urodziła się Susan Sontag
Susan Sontag - była eseistką, powieściopisarką, autorką scenariuszy filmowych, sztuk teatralnych. Reżyserowała filmy i sztuki, podpisywała i organizowała apele, akcje polityczne, wydarzenia kulturalne. Interesowało ją wszystko: poezja i kino, polityka, fotografia.
W Polsce ukazały się tłumaczenia powieści "Zestaw do śmierci", "Miłośnik wulkanów", "W Ameryce" i esejów; "O fotografii", "Choroba jako metafora. AIDS i jego metafory".
Miała swoich mistrzów; fascynowali ją artyści buntownicy, tacy jak Antoine Artaud, Lautréamont, Hölderlin, Beckett czy Duchamp.
świetnie znała polską kulturę i literaturę; pasjonowała się Gombrowiczem i Schulzem, łączyła ją serdeczna przyjaźń z Miłoszem i Zagajewskim. Ostatnia jej powieść ,„W Ameryce”, inspirowana jest biografią Heleny Modrzejewskiej.
Maria Janion powiedziała o niej; „jeden z najświetniejszych, niezależnych umysłów naszej epoki” , Irena Grudzińska –Gross zaś – znakomita znawczyni literatury i kultury amerykańskiej – nazwała ją „niepowtarzalną, jednoosobowa instytucja o nazwie Susan Sontag„, której główną cechą było „połączenie odwagi z piekielną inteligencją, i którą cechował niepokój, niepogodzenie, niepokorność”.
Studenci, którzy mieli okazję słuchać jej wykładów mówili, że nie wykładała, ale grała, dawała przedstawienie, sypiąc bon –motami w stylu; „podobnie jak broń i auta, kamery są dziś także „zabawkami", które uzależniają”.
Krótko przed śmiercią mówiła; „W drugiej połowie życia odkryłam, że największą radość sprawia mi nie pisanie esejów czy działalność polityczna, ale właśnie opowiadanie historii. W każdym pisarzu jest bez wątpienia coś z Szeherezady” .
Jej prawdziwym żywiołem była eseistyka; niepokorna, dociekliwa i ważka, jak napisał o niej Jerzy Jarniewicz, dodając; „godziła działalność polityczną z pogłębioną refleksją nad kulturą i z własną twórczością literacką, filmową i teatralną. Jednocześnie była osobę gotową do wyjścia z azylu, jakim są dla intelektualisty ściany gabinetu czy mury uczelni, by naocznie poznawać mechanizmy współczesnego świata i pełnić niewdzięczną rolę publicznego sumienia swoich czasów„.
To ważny rys jej osobowości; w 1993 roku, mimo dręczącej ją choroby wymagającej regularnego przyjmowania silnych środków znieczulających przyjechała do Sarajewa, by wystawić tam"Czekając na Godota" Becketta.
Konto klienta
Pomoc
Firma
Copyright by Arsenał 2022
code by Software house Cogitech