24 I 1958 urodziła się Barbara Kosmowska

Polonistka, która nim zaczęła pisać przeżyła swoją  przygodę ze szkołą. Doświadczenia te wykorzystała z powodzeniem w pracy literackiej, bo przecież wiele z tego, co młodzi  czytelnicy znajdą w powieści „Buba”, ma swoje korzenie w najprawdziwszej rzeczywistości szkolnej. Z pewnością  pomocne były też naukowe doświadczenia polonistyczne; autorka „Terenu prywatnego” napisała pracę naukową dotyczącą literatury polskiego pozytywizmu skierowanej do dzieci i młodzieży.

Ale to nie pisanie dla dzieci uczyniło z niej autorkę znaną, cenioną i popularną. Te laury przyniosły jej powieści o kobietach i dla kobiet. Barbara Kosmowska jest laureatką konkursu literackiego pod nazwą Dziennik polskiej Bridget Jones (zorganizowanego przez wydawnictwo Zysk i S-ka). Wygrała ten konkurs wspomnianym wyżej „Terenem prywatnym”, książką opowiadającą o procesie dojrzewania głównej bohaterki, stanowiącą „wnikliwy opis  przemian psychicznych kobiety, ale także błyskotliwe studium tego, co można by nazwać archetypem kobiecości.”
To, że w konwencji obyczajowej prozy dla pań czuje się świetnie potwierdziła kolejna jej książka – „Prowincja”. O tej powieści pisano, że ma dwie melodie, „jedna przypomina radosne napastliwe disco polo, które często zanika, wówczas w tle rozbrzmiewa subtelnie Mozartowskie Requiem.”

Recenzenta  pewnie poniosło pióro z tym Mozartem, faktem jest jednak to, że w bohaterkach Kosmowskiej przegląda się jak w lustrze całkiem niemało czytelniczek. Czytając opowieść o kobiecie, która, choć dawno przekroczyła trzydziestkę, wciąż nie potrafi dorosnąć i czuje się bezradna, zagubiona, niezdolna do wzięcia odpowiedzialności za własne życie, wraz z nią  przeżywają być może szansą na prawdziwą przemianę. I jeśli ta przemiana się udaje, to mamy wtedy małe prywatne święto literatury, bo przecież nie zawsze to, co książki mówią: „musisz zmienić swoje życie„, zostaje przez czytelnika wysłuchane.