21 VI 1911 urodziła się Hanna Malewska

Kilka lat temu jeden z katolickich dziennikarzy napisał prawdziwie, że twórczość Hanny Malewskiej „cieszy się dziś mniejszym zainteresowaniem.” Wyraził również przekonanie, że ten stan zapewne się zmieni, gdy minie moda na literaturę "łatwą i przyjemną" spod znaku komiksów i "Harry'ego Pottera", a zaczniemy znowu poważnie pytać o korzenie i tożsamość naszej cywilizacji.”. Przekonanie wypowiedziane z pewnością w dobrej wierze, ale cokolwiek naiwne. Niewiele się zmieniło i nadchodzący czas również nie zmieni faktu, że ksiązki Hanny Malewskiej czytane będą coraz rzadziej, a wznawiane – wcale.

Nie znaczy to jednak, by autorki nie przypomnieć, a tych, którzy nie znają jej twórczości, zachęcić do tego by na lekturę kilka znakomitych książek odrobinkę czasu znale?li.

„Naprawdę warto”! Komu marzy się wielka epicka przygoda sięgnąć może po „Przemija postać świata” – obszerną powieść o chaosie V wieku po Chrystusie, ostatecznym upadku Rzymu, narodzinach nowych organizmów państwowych na ruinach cesarstwa i o upartej cichej pracy chrześcijan (Benedykt i Kasjodor), szczepiących na tym nowym, chwiejnym gruncie abecadło kultury greckiej i chrześcijańskiej, czy kultury w ogóle.
Kto ciekaw tego, jakimi drogami (krętymi nieraz) i z jakich ?ródeł (niespodziewanych zupełnie), początki swe brała inteligencja polska powinien przeczytać „Apokryf rodzinny”.
Archeologia rodzinna autorki zdolna jest uświadomić czytelnikowi ?ródła jego własnej rodzinnej kultury i tradycji.

Komu marzy się lekcja „oporu przez kulturę”, stanowczego ‘nie’ dla poczynań rządzących, godnego i upartego sprzeciwu przeciwko łamaniu podstawowych wartości organizujących wspólnotę ludzi przeczytać powinien koniecznie książeczkę „Sir Thomas Moore odmawia”, dziełko, którego studiowaniu oddawał się również odsiadujący swój wyrok Adam Michnik. ( świadectwo tej lektury dał w książce „Z dziejów honoru w Polsce”).

Ci wreszcie, których pasjonują początki cywilizacji europejskiej przeżyją z pewnością lekturę „Opowieści o Siedmiu mędrcach”, gdzie świt europejskiej kultury, oglądać będą mogli w poczynaniach mitycznych mędrców greckich. Stamtąd, być może, przeniosą do swojego obrazu świata przekonanie, że do zadań mądrości nie należy odgadywanie przyszłości człowieka i świata, ale umiejętności wybaczenia, współczucia, zgodnego życia i nie popadania w zgubną pychę – te, bowiem wydają na świat trwałą cywilizację.

I jeśli zwracamy się czasami do starożytnych mędrców po lekcję postępowania, warto też szukać jej w historii opowiedzianej przez Hannę Malewską. Wieczorem, czasami, słychać wyra?niej słowa wypowiedziane o świcie:

„Własnym atoli szaleństwem to miasto zniszczyć wspaniałe
pragną jego mieszkańcy, własnym zyskom powolni.
Myśl i ludu i wodzów bezbożna, z powodu zaś wielkiej
pychy  niechybnie im przyjdzie liczne wycierpieć nieszczęścia,
zgoła bowiem nie wiedzą, jak strzec się, by w przesyt nie popaść,
ani jak radość obecną uczcić biesiadą w spokoju”
/Solon/