5 VII 1889 urodził się Jean Cocteau

Zdarza się czasami w życiu, w kontaktach między ludźmi, że na gruncie towarzyskich relacji, tworzy się między dwoma osobami tak silna więź, taka nić porozumienia i głębokiej przyjaźni, że kiedy jedno z nich odchodzi, drugie udaje się – z premedytacją lub mimowolnie – za nim.

11 października 1963 roku, zmarła jedna z najbardziej inspirujacych piosenkarek francuskich, której twórczosć artystyczna nie tyle, że weszła do francuskiej klasyki, ale wręcz stała się nią samą, oczywiście chodzi o Edith Piaf. Tego samego dnia, po otrzymaniu wiadomości o tragicznej śmierci przyjaciółki, Jean Cocteau dostał ataku serca  i zmarł. Można by powiedzieć, że pękło mu serce.

Ten francuski poeta, dramaturg (w swoich dramatach sięgał po tematy antyczne, legendarne, przekształcając je oryginalnie i nadając im współczesne znaczenie), grafik, malarz, reżyser flmowy (realizował filmy, których akcja rozgrywała się zwykle na pograniczu rzeczywistości i snu), słowem prawdziwie renesansowa postać dwudziestowiecznej awangardy i nie tylko – czerpał także z surrealizmu, futuryzmu, kubizmu czy też dadaizmu, jak również sam inspirował te ruchy. Cała jego tworczość literacka, jak i w szerszej perspektywie - artystyczna, iskrzy się od wieloznacznych paradoksów, ciętej ironi, a wszystko to podszyte jest wyszukanym dowcipem. Cały czas sięgał po coraz to nowsze środki wyrazu, eksplorując jeszcze nieznane swojej nieskrępowanej inwencji pola. Wszak sam o sobie pisał: „Odrobina za dużo, to zawsze w sam raz dla mnie”.