10 VII 1925 urodził się Edmund Niziurski

Groteskowy i absurdalny humor bazujący na grach słownych prowokujących wolne skojarzenia. Cała literatura jest przesycona takim pisarstwem, często śmiechem wyciskajacym z czytelnika potoki łez oraz wykrzywiającym usta do granic wytrzymałości. Czasami jest to tylko zabawa, a czasami jest to trochę więcej, jakieś nieokreślone coś, trochę poważne, ironicznie skryte za błazenadą zdań, słów, liter. Z czymś takim mamy do czynienia w prozie Edmunda Niziurskiego, zaznaczmy w prozie pisanej z myślą o młodzieży. Jego powieści mają niezwykle dynamiczną, często sensacyjną akcję, która momentalnie wciąga czytelnika i nie pozwala mu się oderwac chocby na chwilę, na krótką przerwę. Lecz najbardziej charakterystycznym i wyróżniającym prozę Niziurskiego jest wszechobesny na każdej właściwie stronie jego książek absurdalny humor, będący przyczynkiem do przekazania czegoś zdecydowanie nie absurdalnego. Ja pozowlimy sobie przytoczyć krótki fragment, dobrze obrazujący powyższe słowa:

„Za bogactwo się płaci. Za dużo się płaci. Żadne skarby nie są tego warte”.

Może kilka słów o samym pisarzu. Debiutował w 1944 roku, publikując wiersz w wydawanym przez Armię Krajową biuletynie. Wykształcenie zdobywał w tajnych komplektach, zdobywając maturę i w trybie eksternistycznym rozpoczynając studia prawnicze. Po wojnie kontynuował studia  z prawa, jednoczesnie studiując dziennikarstwo oraz socjologię. W 1947 roku uzyskał stopień magistra kończąc studia prawnicze. Współpracował z wieloma czasopisamami oraz z Polskim Radiem jako autor różnych słuchowisk. Najwięsza popularonśc przyniosły mu własnie utwory pisane dla dzieci i młodzieży z których najbardziej znaną jest powiesć „Sposób na alcybiadesa”. Warto odnotowac, że Niziurski nie jest tylko specjalnością polską, jego utwory były przekładane na wiele języków w tym i nawet na chiński.