28 VII 1927 urodził się John Ashbery

Niżyński kiedyś powiedział, że „krytyka to śmierć”. Pod tym zdaniem często podpisywał się Ashbery, w wywiadach dość kokieteryjnie wyznając, że nie czyta recenzji swoich utworów.

„Krytycy – mówił Ashbery w jednym z wywiadów – zawsze wszystko plączą. Podobnie jak Susan Sontag, bardzo rzadko czytam recenzje z moich książek. Po pierwsze, z powodu swego rodzaju skromności, może fałszywej skromności, nie wiem, ale jestem zażenowany, że okazuje mi się tyle uwagi, niezależnie od tego, czy jest to uwaga życzliwa czy niechętna”

A po drugie - to już pozwolimy sami uzupełnić -  w podejściu Ashberego pobrzmiewa echo wizji sztuki jaką pielęgnowali surrealiści. W jednym ze swoich tekstów o surrealizmie, przytacza Ashbery wypowiedź samego „papieża surrealizmu” André Bretona, którą ten opublikował na łamach Le Monde w 1964 roku, a która dotyczyła otwartej kilka dni wcześniej wielkiej wystawy malarstwa surrealistycznego. Breton był wściekły i zdecydowanie sprzeciwiał się organizowaniu wystawy. Powodem tego było – jak właśnie stara się tłumaczyć Ashbery – obawa przed zniszczeniem żywiołu artystycznego, bowiem surrealizm w muzeum to martwy surrealizm, i dlatego nie można pozwolić aby krytycy i kustosze przerobili sztukę w muzealny eksponat z przyklejoną oceną. To właśnie temu surrealistycznemu przekonaniu, pozostaje wierny Ashbery, kiedy stwierdza, że sztuka powinna trzymać się jak najdalej krytyki, co nie przeszkadza jednak jemu samemu pisać tekstów o sztuce, czego dowodem jest książka tego poety pt. „Inne tradycje” będąca zbiorem jego wykładów, które wygłosił na Uniwersytecie Harvarda w roku akademickim 1989/90.

John Ashbery, obecnie uważany jest za najwybitniejszego poetę amerykańskiego (w swojej karierze poetyckiej otrzymał chyba wszystkie najbardziej prestiżowe nagrody, zaczynając od Yale Younger Poets Prize za swój debiutancki tomik poezji „Some trees”), w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych blisko związany z kręgiem nowojorskiej awangardy artystycznej, mimo to w jego twórczości najwyraźniejsze są wpływy francuskich surrealistów.