4 VIII 1962 urodził się Jachym Topol

Jak mówi stare i szeroko znane powiedzenie: „niedaleko pada jabłko od jabłoni”. Użycie tej powszechnej mądrości w przypadku Jáchyma Topola zdaje się być jeśli nie całkowicie trafne (pamiętajmy, że piszemy o niezwykle utalentowanym i oryginalnym pisarzu), to z pewnością może idealnie posłużyć jako anegdota na temat jego życia.

Fakty są takie: Jachym Topol pochodzi z bardzo dobrze znanej w świecie literackim rodziny, jego ojciec Josef Topol jest uznanym poetą, dramaturgiem, jak również tłumaczem Szekspira; dziadek  Jáchyma, to nie kto inny jak sam Karl Schulz - autor słynnej powieści o Michale Aniele „Kamień i cierpienie”. Nic więc dziwnego, że obarczony takim dziedzictwem  Jáchym Topol, wybrał drogę pisarza,  początkowo dając się poznać jako poeta oraz autor tekstów piosenek zespołów rockowych. Debiutował w 1981 roku tomikiem poezji zatytułowanym  „Eskimoski pies”. Niecałe dziesięć lat później ukazał się drukiem kolejny zbiór wierszy „Kocham cię jak wariat”, wówczas również zaczęły się pojawiać nagrody oraz komentarze odnośnie jego twórczości. Pisarz zajmował się również tłumaczeniem poezji obcej, głównie wietnamskiej oraz opublikował zbiór legend Indian Ameryki Północnej oraz wybór poezji Charlesa Bukowskiego. Wracając jednak do naszej anegdoty... Z powodu opozycyjnej działalności ojca Jáchyma, po ukończeniu gimnazjum młodemu poecie nie pozwolono studiować, w związku z czym - podobnie jak większość artystów nie wpisujących się  w ramy akceptowanej powszechnie przez lud pracujący działalności artystycznej – musiał pracować fizycznie imając się wielu zajęć: był magazynierem, palaczem, piekarzem, kierowcą. Sam był wielokrotnie aresztowany za działalność opozycyjną, głównie skupioną na pisaniu w prasie podziemnej oraz współpracy z polską „Solidarnością”, co łączyło się także z nielegalnym przekraczaniem granicy czesko – polskiej. Był również sygnatariuszem Karty 77 – będącej deklaracją praw człowieka. Aby uniknąć służby wojskowej, udawał wariata i został skierowany na leczenie do szpitala psychiatrycznego. Swoimi publikacjami oraz działalnością  w niemałej mierze przyczynił się do rozwoju „aksamitnej rewolucji” w 1989 roku.

W 1994 pojawiła się drukiem pierwsza książka Topola, napisana prozą „Siostra”. Ta powieść – rzeka  stanowi wręcz monumentalny (ponad 600 stron tekstu!) postmodernistyczny obraz przemian zachodzących na przełomie lat 80-tych i 90-tych w ojczyźnie pisarza. Ta książka - jak prawie cała  proza Topola - jest oniryczną opowieścią, poetyckim bełkotem wariata, ale bełkotem, który ostatecznie bełkotem nie jest, bowiem w tej narracji szaleńca, mamy do czynienia z opowieścią wręcz pedantycznie uporządkowaną i dogłębnie przemyślaną. Taka jest ta proza, rzeczywistość obleczona w absurd, albo absurd pod przebraniem rzeczywistości.

Rok temu w księgarniach pojawiła sie nowa powieś ć czeskiego pisarza pt. "Strefa cyrkowa ".