5 VIII 1850 urodził się Guy de Maupassant

Wśród mistrzów rzemiosła pisarskiego w historii literatury, jedno nazwisko błyszczy blaskiem jaśniejszym od reszty, blaskiem doskonałej formy literackiej, ale i blaskiem nauczyciela całych legionów adeptów sztuki literackiej, aż po dzień dzisiejszy. Pytając retorycznie; kto z parających się pisaniem nie zna Gustava Flauberta. Wśród pisarzy otwarcie lub w skrytości ducha inspirujących się twórczością autora „Pani Bovary ” na przestrzeni tych wszystkich lat trwania powieści (nie będzie przesadą stwierdzenie, że to właśnie Flaubert był pierwszym powieściopisarzem), kilku miało możliwość dosłownego pobierania nauk u mistrza. Pomiędzy nimi, jedno nazwisko zasługuje na równie wielką uwagę, chodzi o Guya de Maupassant'a.

Po raz pierwszy los zetknął ze sobą obu pisarzy kiedy to Maupassant dołączył do liceum w rodzinnym mieście Flauberta Rouen, wtedy też otrzymał od niego pierwsze lekcje rzemiosła. Przyjaźń jaka się wówczas pomiędzy nimi związała, trwała aż do śmierci Gustava w 30 lat później.  Prawdziwe lata wręcz rygorystycznej nauki pisarstwa pod uważnym okiem autora „Szkoły uczuć”, przypadają na okres od 1872 roku do 1880, kiedy to drukiem ukazał się debiut Maupassanta, przez swojego nauczyciela okrzyknięty mianem arcydzieła, nowela „Baryłeczka” .
 
Rzuciwszy pracę urzędnika, od tej chwili Maupassant żył z pracy swojego pióra. Najbardziej intensywna i jednocześnie właściwa działalność pisarska Maupassant'a zamyka się w latach 1880 – 1891. W okresie tym, pisarz stał się osobistością szeroko znaną w świecie literackim, można powiedzieć że wręcz modnym. Jego twórczość nie ograniczała się tylko do powieści między innymi "Bel-Ami "; współpracował również z prasą pisząc artykuły publicystyczne, których wybór ukazał się w tomie pt. „Kroniki”.

Jednakże postępująca choroba psychiczna – pisarz najprawdopodobniej cierpiał na schizofrenię – sprawiła że, 1 stycznia 1992 roku, podjął próbę samobójczą. Zmarł w stanie całkowitej demencji, po osiemnastu miesiącach agonii.