30 X 1885 urodził się Ezra Pound

Ezra Pound jest jednym z wielkich odnowicieli nowoczesnej poezji i jednym z wielkich jej rewolucjonistów i radykałów. Rewolucjonizm polegał na zastosowaniu niespotykanej, bardzo nowoczesnej formy wiersza, radykalizm na głoszeniu treści przyczyniających poecie wrogów i wśród spokojnych obywateli, i wśród piszącej braci i wśród polityków.

Jego poezji, w jej początkach, patronowali poeci starożytni, ale nie Grecy, a Rzymianie, a wśród nich ci, którzy cenili sobie szczególnie prywatność. Pound złożył im hołd, pisząc elegię „W hołdzie Sekstusowi Propercjuszowi”. Z tej elegii pochodzą słynne linijki;

„Komory mojego serca nie tętnią w rytm ore rotundos Cezara,
Ani n melodię frygijskich ojców.
Żeglarz – o wiatrach; oracz – w dziedzinie wołów;
Żołnierz – litania ran; pasterz – rachub aowieczek;
A my – na wąskim łóżku, plecami do bitew:
Każdy, co potrafi, na swój sposób używając dni”.

Poeta pisał o tym wierszu, że „wyraża pewne emocje, równie istotne dla mnie w 1917 roku, kiedy miałem do czynienia z nieskończonym i niewysłowionym kretynizmem Brytyjskiego Imperium, co dla Propercjusza parę wieków wcześniej, kiedy miał on do czynienia z nieskończonym i niewysłowionym kretynizmem Imperium Rzymskiego”.

Już na początku XX wieku Pound był mistrzem dla wielu młodych poetów. Wystarczy rzucić okiem na dedykację poematu „Ziemia jałowa” Tomasa Eliota. Ten najsłynniejszy poemat XX wieku rozpoczyna się od słów „il miglior fabro” (większemu mistrzowi), dedykowanych Pondowi właśnie.
Istotne jest w tym hołdzie to, że wpływ na ostateczne ukształtowanie utworu miał Ezra Pound, któremu Eliot pokazał maszynopis, i który skrócił poemat ……o jedną trzecią.

W późniejszych latach Pond zaczął pisać monumentalny (nigdy nieukończony)cykl pieśni „Cantos”, dla którego inspiracji poszukiwał już nie tylko w poezji łacińskich poetów, ale i w twórczości starożytnych chińczyków.

Z tego okresu pochodzi Canto XIII („jeśli człowiek nie ma ładu w sobie”), ze słowami;

„Jeśli człowiek nie ma ładu w sobie,
Nie zaprowadzi ładu wokół siebie;
I jeśli człowiek nie ma ładu w sobie
Nie znajdzie ładu w uczynkach swej rodziny;
A jeśli książę nie ma ładu w sobie,
Nie zaprowadzi ładu w sowich włościach…”.

O jakim ładzie myślał Pound, pisząc ten wiersz, jaki ład pozwolił mu kilkanaście lat później pochwalać hitlerowskie masakry? To jest chyba tajemnica tego człowieka.
Wojskowy sąd amerykański nie zważał na rangę poezji i traktował poetę jak jednego z oprawców. Przez 25 dni trzymano go na rynku jednego z włoskich miast w otwartej klatce.
Każdy mógł przyjść i szydzić do woli z poety, który wcześniej szydził z dolara.
Te sceny przywołuje, w jednym ze swoich największych wierszy, przyznający się do fascynacji twórczością Pounda, Tadeusz Różewicz.
Wiersz nazywa się „jestem nikt”, pochodzi z tomu „Na powierzchni poematu i w środku”, można go również znaleźć w jubileuszowym wydaniu poezji Różewicza, „Poezja t. 3”:

„Przesłuchanie
Przed sądem stanowym
Dystryktu Columbia
13 lutego 1946

Pan Pound siedzi tutaj
Zechce Pan wstać i pokazać się
Sądowi
Dziękuję

- Czy ktoś zna pana Pounda?
-Ja znam
- Czy poezja, którą Pan czytał była dobra?
-Myślę, że to co czytałem było w porządku
- Czy fakt,ze miał manię wielkości
i dobre zdanie o sobie
jest czymś szczególnie nienormalnym?
- Nie w wypadku poety
- A on jest jednym z najwybitniejszych poetów?
-Tak
- A czy on rozumie, że dopuścił się zdrady?
- Oskarżony uważa, że posiada klucz
do światowego pokoju
poprzez zrozumienie i tłumaczenie Konfucjusza
- Czy cierpi na psychozy?
- Tak. Myślę że cierpi…”.

Pound Zmarł w Wenecji w 1972 r. Jego wpływ trwa do dziś, nawet jeśli nie mówi się o tym głośno. Czasem jakiś poeta powie np.:

„Ezra Pound
był pozbawiony „dobrego smaku”

ale historia i poezja to nie
książka kucharska”