8 XII 1990 zmarł Tadeusz Kantor

"Najbardziej światowy z polskich artystów i najbardziej polski z artystów światowych". Uważany był za geniusza, ale niektórzy widzieli w nim mistyfikatora. Bez wątpienia był jednym z największych twórców sztuki XX wieku. Był artystą wszechstronnym - jak sam mówił: "totalnym". Był malarzem, scenografem, poetą, aktorem, happenerem, reżyserem teatralnym.
Z częścią jego prac zapoznać można się, czytając wydane nakładem Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Pisma tom 1 Metamorfozy. Teksty o latach 1934-1974, Pisma tom 3 Dalej już nic... Teksty z lat 1985-1990. Jego skomplikowaną osobowość przybliża na pewno wydana niedawno książka „Tadeusz Kantor między śmietnikiem a wiecznością„ - zbiór zapisków, rejestracji, zdjęć, filmów, nagrań, rozmów i wykładów.

Teatr był największym tytułem do chwały Kantora, największym osiągnięciem. W teatrze "Cricot 2", który stworzył, spektakle takie jak „Umarła Klasa” - osiągnęły wymiar arcydzieła.
Krystyna Czerni podsumowała jego teatr słowami;
„Stworzył niezwykle sugestywną przestrzeń, w której mieszają się żywi i umarli, gdzie ujawniają się najwstydliwsze pragnienia, najbardziej okrutne przeżycia. Wojna, miłość i zbrodnia, lęk, namiętność, nienawiść.”