31 VIII 1867 zmarł Charles Baudelaire

W podręcznikowych opisach biografii Baudelaire’a znaleźć można wiele niewiele mówiących definicji, oraz wiele rozmijających się z prawdą informacji. Kto nie chce się mylić co do Baudelair’a, niech pisze zwyczajnie: „poeta”.

W stwierdzeniu – „zaliczany do parnasistów, prekursor dekadentyzmu” prawdy nie ma za grosz. Piszą o nim w taki sposób ci, którzy prawdę o twórczości poety czerpią z opracowań, a nie z wierszy. Ukłonem w stronę stereotypu jest także pisanie o uzależnieniu od eteru i opium. To najczęściej świadectwo chęci ujrzenia poety w aureoli niszczącego sobie życie romantycznego poety.
Pijakiem ani narkomanem Baudelaire nie był – winem uśmierzał ból, kiedy nie starczało mu pieniędzy na lekarstwa.
Pisanie, że” urzeczony był śmiercią i zafascynowany potęgą zła” nie najlepiej świadczy o samym piszącym, trudno bowiem wyobrazić sobie kochającego i wielbiącego życie poetę, który „urzeczony byłby śmiercią”, a jeszcze trudniej wyobrazić sobie człowieka, który czując wstręt do zła (nawet w postaci znijaczonego, małego, mieszczańskiego życia), w twórczości obnosi się z fascynacją jego potęgą.

Chcąc „ujrzeć” Baudelaire’a zwyczajniejszego, bliższego prawdy jego życia, sięgnijmy po książeczkę „Moje obnażone serce”. W liście do matki pisał o tym dziełku:

„Postanowiłem napisać książeczkę o sobie, książeczkę, dla której nie ma przykładu i która nie będzie miała nigdy naśladowcy. Chcę moim bliźnim pokazać człowieka w całej prawdzie jego natury: a tym człowiekiem będę ja. Ja sam. Czuję moje serce i znam ludzi…Ach, jeżeli kiedykolwiek ona się ukaże J.J. Rousseau wydadzą się blade”. „Moje obnażone serce”- wielka książka o mnie samym , moje ”.
 
Ta książeczka miała być książką zawierającą całą prawdę o autorze „Kwiatów zła”. W zamyśle samego Baudelaire’a miał on dla potomności zostać przede wszystkim autorem „Mojego obnażonego serca”.  Tę prawdę i znaleziony w książeczce fragment modlitwy poety:

”daj mi siłę, abym natychmiast wykonał mój codzienny obowiązek i stał się bohaterem i świętym”

polecamy wszystkim piewcom naiwnych romantycznych legend o chmurnym życiu wielkich poetów.