23 IX 1994 zmarł Zbigniew Nienacki

Cykl przygód, których bohaterem był pracownik muzealny, detektyw i nieprzejednany kobieciarz w jednej osobie, znany szerokiej publiczności jako "Pan Samochodzik", już dawno temu stał się zjawiskiem kultowym w świecie literackim. Również sam autor tego cyklu stał się wpisał się na stałe w krajobraz kulturalny, a jest nim nie kto inny jak Zbigniew Nienacki.

Prawdziwe nazwisko pisarza brzmiało: Zbigniew Tomasz Nowicki. „Nienacki” to pseudonim, którego zaczął używać, aby móc w ogóle pisać - gdyby nie ten zabieg, w PRL-u nikt nie zaczytywałby się w takich książkach jak „Wyspa złoczyńców”, „Księga strachów” czy najbardziej znana część przygód detektywa-muzealnika - „Pan Samochodzik i Templariusze”. Nie zapomnijmy o czytelnikach dorosłych, Nienacki bowiem był nie tylko pisarzem młodzieżowym. Dzięki  swoim powieściom skierowanym do pełnoletnich czytelników, niestroniącym od erotyki, jak na przykład „Raz w roku w Skiroławkach”, Nienacki zyskał miano pisarza kontrowersyjnego. Ale wracając do genezy jego pseudonimu  w 1950 roku złożył do druku w wydawnictwie "Czytelnik" swoją pierwszą powieść dla młodzieży "Chłopcy". Wezwano go wówczas do redakcji "Nowej Kultury" i oświadczono, że nigdy w Polsce niczego nie opublikuje, a co najwyżej może iść pracować jako pomocnik murarski na budowie. Wiele lat pó?niej, pisarz tak wspominał to wydarzenie:

„Udało mi się na szczęście dostać do (...) pewnego dygnitarza partyjnego, który zobaczywszy mnie i zapytawszy ile mam lat, z ubolewaniem pokiwał głową i rzekł: (...) »Nie jestem w stanie zmienić decyzji towarzyszy z "Nowej Kultury", ale możecie przecież pisać pod pseudonimem”

Od tamtej chwili literacki pseudonim stał się nazwiskiem pisarza.

Kolejnym przełomowym wydarzeniem w życiu i twórczości pisarza było przeprowadzenie się do Jerzwałdu na Mazurach w 1967 roku .

„Pewnego dnia, (...) nagle pojąłem, że wyeksploatowałem swoją biografię. I jeśli będę dalej żył tak, jak żyłem, krążąc między redakcją, kawiarnią, zebraniem w Związku Literatów - zacznę powielać wątki ze swego dość wątłego życiorysu, stanę się "upiorem" literackim. Będę nachodził wydawców, żeby wznowili mi te trzy, cztery książki, które napisałem, prosił o stypendia, nosił w sobie ogromne pretensje, że mnie nie doceniają, politykował ukrywając swoją niemoc i bezradność.”

A oto co Nienacki mówi o swojej twórczości i podejmowanej w niej tematyce:

"Jestem pisarzem kontrowersyjnym, obscenicznym, ciągle atakowanym za swoją otwartość, za to, że nie piszę ku pokrzepieniu serc, że nie uprawiam twórczości tzw. obywatelskiej, nie poruszam problematyki społecznej, ale zająłem się człowiekiem, jego kosmosem wewnętrznym, jego najintymniejszymi sprawami. Uważam, że wszystko do końca i śmiało trzeba powiedzieć o człowieku".