29 IX 1547 urodził się Miguel de Cervantes Saavedra

W kilku słowach, układających się w kilka zgrabnych akapitów, tworzących konwencjonalnie rozumianą przedmowę, jaką Cervantes napisał do swojego najważniejszego dzieła, będącego jednocześnie najważniejszym i do tej pory wciąż najbardziej znanym dziełem literatury hiszpańskiej i dodatkowo: prawdopodobnie będącym w ogóle pierwszą powieścią - w sensie w jakim rozumiemy powieść obecnie - czyli do „Don Kichota”, pisarz  uchylił – jak to się potocznie mówi - „rąbka tajemnicy”, odkrywając przed swoimi czytelnikami kilka ważniejszych uwag o swojej twórczości i wizji literatury, która w minionym XX wieku całkowicie się spełniła, sprawiając, że nie będzie arbitralnym stwierdzenie, że Cervantes był pierwszym powieściopisarzem. Przeczytajmy stosowny fragment:
 
„Swobodny czytelniku, możesz mi bez zaklęć wierzyć, że rad bym, aby ta książka, jako dziecię umysłu, była najpiękniejsza, najzabawniejsza i najzmyślniejsza, jaką wyobrazić sobie można. Jednak nie mogłem przeciwstawić się przyrodzonemu porządkowi, wedle którego każda rzecz podobną sobie płodzi. I tak, cóż spłodzić mógł mój umysł jałowy i nieukształcony, jeśli nie opowieść o człeku wyschłym, pomarszczonym, kapryśnym, a pełnym różnorodnych myśli, które się nikomu innemu nie śniły, jako że zrodziła się w więzieniu, gdzie wszelakie niewygody miały swoją siedzibę i gdzie zamieszkała wszelka przykra wrzawa?
Beztroska, ciche ustronie, urok pól, pogoda niebios, szmer zdrojów, spokój ducha w znacznej mierze sprawiają, że najbardziej jałowe Muzy okazują się płodnymi i na świat wydają twory budzące najwyższy podziw i zadowolenie. (...)
Chciałbym jedynie dać opowieść prostą, zwięzłą, nieozdobioną przedmową, bez niezliczonej, wedle zwyczaju, listy sonetów, epigramów i wierszy pochwalnych, jakie zwykło się umieszczać na początku książek.”

Jak przyznaje sam autor, zamysł napisania książki o obłędnym rycerzu z La Manchy, powzięty został w więzieniu, do którego trafił w związku z – jakbyśmy powiedzieli dzisiejszym językiem – pewnymi malwersacjami, jakich rzekomo dopuścił się pracując jako komisarz zaopatrzenia. Po odzyskaniu wolności wiele podróżował, publikując tu i ówdzie niewielkie utwory. W 1605 roku drukiem ukazał się „Don Kichot”, stając się z miejsca sukcesem wydawniczym i wielkim wydarzeniem. Niestety, sam autor poza sławą nie osiągnął żadnych korzyści finansowych z sukcesu swojej powieści, bowiem rok wcześniej prawa do druku odsprzedał Francisco de Roblesowi, pozbawiając się tym samym możliwych tantiem z kolejnych wydań. Dziesięć lat pó?niej ukazała się druga część przygód Don Kichota i dopiero wydanie obu części przyniosło pisarzowi upragniony sukces; niestety jednak przyszedł on za pó?no, aby zapewnić Cervantesowi spokojne życie. Nękany pechem oraz ciągłymi procesami o odszkodowania (choćby za niemoralne prowadzenie się jego córki Izabel) pisarz zmarł 23 kwietnia 1616 roku w Madrycie. W tym samym dniu, w małym angielskim miasteczku Stradford, zmarł William Szekspir.