Dziennik młodej księżniczki Sayn-Wittgenstein jest dokumentem historycznym rzadkiej wartości. Z wielką wyrazistością i autentyzmem przedstawia świat rosyjskiej arystokracji w dramatycznych latach końca epoki. Aleksander Sołżenicyn w 1982 roku, po lekturze dziennika, napisał do osiemdziesięciosześcioletniej wówczas autorki: Była Pani niezwykle przenikliwą panienką. W środku marca 1917 roku w Piotrogrodzie udało się Pani sformułować w ogólnym zarysie wszystkie najistotniejsze sprawy, dla których opowiedzenia ja potrzebowałem aż ośmiu tomów. Również ja głęboko wierzę w to wszystko, w co Pani wierzyła.