Opowiadania Piotra Prokopiaka wyróżniają się głęboką treścią filozoficzną i psychologiczną, niezwykłym światopoglądem, połączeniem świata realnego z wewnętrznym, oryginalnością języka i konstrukcji stylistycznych. Bohaterowie utworów myślą, przeżywają, budują swój własny świat ze wspomnień i porównań z obecną rzeczywistością, ale jednocześnie zagłębiają się w pozornie pozbawiony życia świat leśnej gęstwiny i wodnych przestworzy. Często opowieść autora jest tak realistyczna, że wydaje ci się, że czujesz zapach zeszłorocznych liści, słyszysz dźwięki kropel deszczu na zielonych listkach. Niezależnie od tego, jak długo autor przebywa na ulicach miasta, wciąż wraca do prastarej księgi natury, na kartach której współczesny człowiek nie znajduje dla siebie miejsca. Rozważając swoją rolę w tym świecie, narrator czuje się bezbronny wobec żywiołów, a jednocześnie bezradny wobec okrutnych praw przetrwania w społeczeństwie. Podświadomość podsuwa ucieczkę: do ciemnego lasu, na tratwie przez jezioro do oceanu; gdzieś daleko, z dala od złych chęci i zawistnych oczu. Ale czy można uciec przed samym sobą, przed bólem, który rozdziera nas od środka, czyni samotnymi nawet wśród tłumu ludzi? Aby znaleźć odpowiedzi, trzeba z otwartym sercem zagłębić się w lekturę księgi świata poza kontrolą człowieka, którą Piotr Prokopiak nazywa Zielonym manuskryptem
Opinie kupujących