Wojtek Wątor „Uśpione pragnienia", str. 72, FONT, Poznań 2022

NOTA :

Tom "Uśpione pragnienia" przedstawia nadzwyczajny świat Wojtka Wątora. Jest to rzeczywistość pełna pogody ducha, widziana zmysłami wzroku, smaku, zapachu, słuchu, podążająca za pragnieniami autora. Kompozycja poszczególnych utworów odzwierciedla porównywalność wrażeń, marzeń i potrzeb jakie towarzyszą mijaniu dnia za dniem. Tutaj liczy się każdy oddech, a chwile poukładane są z jakże ważnych drobnostek. Tom Uśpione pragnienia jest oparty na koncepcji obrazowania stanu nieprawdopodobnej uważności, że czytając, uczymy się doceniać kolory dnia, uroki przyrody, drobne znaki, gesty, wymowne spojrzenia, dźwięki, zwykłą obecność oraz balansować na granicy jawy i snu.

Wojciech Wątor od wielu lat żyje w ogromnym ograniczeniu z racji swojej niepełnosprawności, a jego precyzja w wyrażaniu myśli i emocji znalazła ujście w słowie poetyckim – jakże lirycznym, ale zdystansowanym, uniwersalnym. Można uznać, że podświadomie pisze ten jeden najważniejszy wiersz – swój poetycki dziennik. Autor, uczestnicząc w zatrzymanych momentach, doznaniach, onirycznych wizjach, dzieli się z czytelnikiem swoimi wspomnieniami, czułością, tęsknotą, pragnieniem miłości. W tych wierszach zauważam wzruszającą realność chwil i odczuć, przekazywaną w sposób optymistyczny, aby znaleźć swoje dobre miejsce. Tutaj życie po prostu gotuje się wolno, nie kipi, za to można je zobaczyć, poczuć, posmakować, ale i się sparzyć.

Łucja Dudzińska