Jerzy Nowosielski był wybitnym malarzem, rysownikiem, scenografem, filozofem i jednym z najznakomitszych współczesnych ikonopisarzy. Mówił, że sztuka zjawia się tam, gdzie inne środki zawodzą, wówczas gdy nie można w inny sposób wyrazić swych doznań i zamierzeń. Dziś, gdy od śmierci twórcy dzieli nas przeszło dekada, dobitnie widać skalę jego dokonań. Popularność dzieł Nowosielskiego jest przypadkiem wyjątkowym. Artysta nie wpisuje się w awangardy, nie stworzył kanonu, nie rewolucjonizował. Przeciwnie - stosował tradycyjny repertuar form i środków. Asymilował rozwiązania płynące z dziedzictwa prawosławia, a jednocześnie wpływy zachodnie – fowizm, kubizm, surrealizm, abstrakcję geometryczną. Z ikony czerpał jej estetykę – uporządkowanie, prostotę i jednoznaczność. W powojennej sztuce wprowadził formy o wschodniej proweniencji, wywołując żywe zainteresowanie teologią i duchowością. Przez lata wypracował swój własny oryginalny język. Jego malarstwo formalnie jest spójne, kryje w sobie jednak wiele sprzeczności treściowych. W jego twórczości przeplatają się też przeciwstawne z pozoru wielkości – abstrakcja i figuracja.

Prace przedstawione w katalogu podejmują różnorodną tematykę – są to zarówno pejzaże (np. „Wschód słońca w Bieszczadach / Wschód słońca w górach”, 1963), martwe natury, akty (w  tym m.in. ”Akt z wariantami / Monografia biała”, 1971, „Akt nad morzem”, 1982, „Portret wiolonczelistki”, 1971), a także  portret („Portret męski”). Najwcześniejsza praca pochodzi z 1947, ostatnia z początku z 1982.