31 I 1915 urodził się Thomas Merton

W historii literatury autobiografie zajmują wyjątkowe miejsce; z jednej strony – my czytelnicy - lubimy czytać jak inni spowiadają się przed nami na kartach swoich książek, z drugiej strony sama autobiografia jako gatunek literacki, w którym autor czyniąc z siebie tak temat jak i bohatera literackiego, przekracza twarde granice dyskursu literackiego i albo: swojemu życiu nadaje fikcyjny charakter – literatura wszak jest pisaniem fikcji – albo literaturę (fikcję) podnosi do wyżyn życia rzeczywistego.

Pierwszą autobiografią w naszej zachodniej kulturze były „Wyznania” Augustyna. Ta niezwykła książka – jedna z najważniejszych w naszej kulturze – doczekała się niejako swojej  XX wiecznej wersji w dziele Thomasa Mertona zatytułowanym „Siedmiopiętrowa góra”. Tak jak Augustyn, opisał swoja drogę ku Bogu, tak Merton w przejmujący sposób opisał historię swojego życia, która  doprowadziła go do klasztoru trapistów. 

Thomasa Mertona zwykło wymieniać się w jednym szeregu wśród takich ludzi jak Gandhi i Martin Luther King, będących duchowymi autorytetami naszych czasów. To właśnie ze względu na swoją twórczość literacką (takie dzieła jak: Nikt nie jest samotną wyspą Dziennik azjatycki W stronę jedności) pozostaje dla bardzo wielu jednym z największych myślicieli i pisarzy XX wieku.