18 II 1896 urodził się André Breton

„Papież surrealizmu” tak złośliwie został utytułowany przez swoich oponentów. Jednak mimo sarkazmu tego przezwiska, użyte zostało ono nader trafnie, tak w pejoratywnym jak i w bardziej pozytywnym aspekcie tej etykietki.
  
To właśnie André Breton, poeta, pisarz, z wykształcenia zaś psychiatra, był jednym z trzech (pozostałymi muszkieterami byli: Louis Aragon i Philippe Soupault ) głównych prowodyrów powstania w latach dwudziestych ubiegłego stulecia, czegoś co nazwano surrealizmem. Z jednej strony był pisarzem/poetą tworzącym surrealistyczne dzieła (przykładem jego powieść „Nadja”), z drugiej zaś teoretykiem i propagatorem: zorganizował na przełomie blisko trzydziestu lat kilkanaście wystaw prac surrealistów; był również autorem trzech manifestów surrealizmu oraz autorem kilku jego definicji; i tak przykładowo w pierwszym manifeście, Breton surrealizmem nazywa:

"Czysty automatyzm psychiczny, dzięki któremu zamierza się wyrażać ustnie lub pisemnie, lub za pomocą dowolnej innej metody realne działanie myśli. Przekaz myśli bez jakiejkolwiek kontroli rozumu, bez zamierzeń estetycznych czy moralnych"

Jednak pejoratywny sens etykiety „papieża”, wyrażała jego ciągłe kłótnie z „kolegami po fachu”, bardzo szybko doszło do rozstania z resztą muszkieterów, którzy niejako zdradzili idee surrealizmu. Ten schemat współpracy, ten zarzut bycia za mało surrealistycznym, prędzej czy później spotykał każdego z przyjaciół czy artystów z którymi opracowywał „teorie”, jednej myśli przyświecającej mu od samego początku, którą było „zabijanie sztuki”.

W 1966 roku Breton zorganizował ostatnią 9 Międzynarodową Wystawę Surrealizmu, noszącą tytuł „Absolutne odstępstwo”. W tym samym roku 28 września zmarł.