16 III 1839 urodził się Sully Prudhomme

"Za twórczość poetycką będącą dowodem wzniosłego idealizmu, artystycznej doskonałości i rzadkiego połączenia zalet serca i intelektu" – tak brzmiał fragment uzasadnienia decyzji o przyznaniu pierwszej w historii Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, którą otrzymał francuski poeta René-François-Armand (Sully) Prudhomme. Dodatkiem do tego uzasadnienia, niech będzie zdanie z opinii samego Sekretarza Szwedzkiej Akademii:

„(...)[Prudhomme] odnajduje dowody na istnienie nadprzyrodzonego przeznaczenia człowieka w wymiarze moralnym, w głosie sumienia i we wzniosłych, niezaprzeczalnych nakazach obowiązku”

Kiedy zapadła decyzja o przyznaniu nagrody, minęło już trzynaście lat odkąd Sully Prudhomme porzucił pisanie. Wywołało to liczne i burzliwe dyskusje nad zasadnością przyznania nagrody. Jednak przeważyły głosy uznania dla tej poezji, nacechowanej silnie melancholijnym spojrzeniem na świat. Jak o poecie pisał Jean-Albert Béde:

„Nie był ani samozwańczym mesjaszem jak Wiktor Hugo, ani nihilistą jak Leconte de Lisle. Podniósł poezję z ciemności, w jaką trafiła za sprawą pozytywistycznego pesymizmu i w zgodzie z własnymi przekonaniami nauczał, że droga do szczęścia wiedzie przez ból, poświęcenie i braterską miłość.”

Przydomek „Sully” do swojego nazwiska dodał sam poeta, chcąc w ten sposób uczcić pamięć ojca, który zmarł kiedy pisarz miał dwa lata, a którego tak właśnie nazywano. W wieku 26 lat, zadebiutował zbiorkiem poezji „Stance i poematy”, z którego pochodzi najbardziej znany ze wszystkich jego wierszy, utwór „Pęknięta waza”.

Współcześnie utwory poetyckie Sully Prudhomme'a uległy niemal całkowitemu zapomnieniu i to zarówno w jego kraju rodzinnym, jak i poza granicami.