24 III 1905 zmarł Juliusz Verne

Nazywany jest „dziadkiem science fiction” , ale jego prawdziwe zasługi są rozleglejsze i głębsze niż bycie pionierem nowoczesnego gatunku literackiego. W jego powieściach przygodowych , podróżniczych, historycznych , fantastycznych triumf święciły bowiem wyobraźnia i rozum.

Juliusz Verne był piewcą przygody i rzecznikiem rozumnego człowieka, który potrafi poradzić sobie w każdych okolicznościach. „Tajemnicza wyspa ” z pozoru jest tylko opowieścią przygodową, tak naprawdę to zrealizowany w wyobraźni utopijny projekt samowystarczalnej małej cywilizacji, wzniesionej i podtrzymywanej siłą rozumu i woli.

Znając znaczną część twórczości Verne’a , nie sposób nie odnieść wrażenia, że twórczość ta to rozpisany na wiele tomów projekt edukacyjny. Powieść o przygodach dzieci na wyspie „Dwa lata wakacji ” to przecież nic innego, jak klasyczna bildungsroman i  żałować można, że po lekturę tę  sięga coraz mniej młodych ludzi, że trąci dla nich myszką , że nie wniesie  do ich świata tych wartości, które stanowią fundament opowieści Vern’a.

Wspominanie Verne’a to w zasadzie żegnanie się z epoką romantycznej przygody; w dobie masowej turystyki swój czar tracą i „Dzieci kapitana Granta ” i nawet „W 80 dni dookoła świata”. świat dziecięcej wyobraźni stanie się z pewnością uboższy.Ci , którzy sięgną być może jeszcze raz po „20 000 mil podmorskiej żeglugi ” , przełykając łzę wzruszenia nad losem kapitana Nemo, żegnać będą zaś  coś o wiele poważniejszego niż świat dziecięcej, młodzieńczej przygody.