6 IV 1528 zmarł Albrecht Durer

Był malarzem i grafikiem , ale największe zasługi przypisuje się mu w rozwoju drzeworytnictwa i miedziorytu. Jego charakterystyczne grafiki znane są każdemu czytelnikowi, często stanowią oprawę ilustracyjną książek. I dla jednego ze znanych drzeworytów Durera przywołujemy dziś postać tego artysty, a nie któregoś z pisarzy. Choć pisarz jest tu niezbędny, bo to on ożywia w swojej powieści grafikę niemieckiego mistrza, czyni ją współczesną, bliską nam , aktualną.

Grafika to „Rycerz ,śmierć i diabeł”, a książka w której grafika  ta stanowi coś więcej niż tło to „Rycerz i śmierć” Leonardo Sciasci. Przy Durerze wspominamy więc Sciascię, wielkiego sycylijskiego pisarza, który bohatera swojej opowieści obdarzył takim strumieniem myśli :

„ ..wydało mu się bowiem, że śmierć Durera przybiera nagle jakąś nutę groteski .Niepokoił go zawsze ten trochę zmęczony wyraz śmierci, która zdaje się mówić, że powoli, ze znużeniem nadchodzi , gdy jesteśmy już sterani życiem. Zmęczona śmierć, zmęczony koń: nie to,  co konie z Triumfu śmierci i Guerniki. I, mimo groźnych dodatków, wężów i klepsydry, wyraża raczej stan żebraczy niż triumf. „śmierć spłaca się żyjąc”. Żebrze się o nią, żebraczkę. Jeśli chodzi o Diabła, też zmęczonego, jest zbyt szkaradnie diabłem , by mógł być wiarygodny. Ponieważ jednak w życiu ludzkim stanowi mocne alibi, próbuje mu się teraz przywrócić utracony wigor poprzez teologiczne terapie uderzeniowe , reanimacje filozoficzne, zabiegi parapsychologiczne i metapsychiczne. Diabeł zaś jest tak zmęczony, że zdaje się we wszystkim na ludzi, którzy wiedzą, co robić , lepiej od niego samego. A Rycerz: gdzie on jedzie w tej swojej zbroi, taki nieporuszony, ciągnąć za sobą zmęczonego Diabła i odmawiając obola śmierci? Czy dojedzie kiedyś do zamkniętej twierdzy na górze, twierdzy najwyższej prawdy, najwyższego kłamstwa?”