11 V 1971 zmarł Rafał Wojaczek

Jeszcze nigdy skandaliczna siła poezji nie szła tak blisko w parze z życiem poety jak to miało miejsce w przypadku Rafała Wojaczka. Był alkoholikiem, często, a nawet zwykle wszczynającym awantury co sprawiało, że był częstym bywalcem tak knajp jak i komisariatów; pewien czas spędził w szpitalu psychiatrycznym próbując się tam leczyć, kilkakrotnie próbował popełnić samobójstwo, co ostatecznie udało mu się - poeta zmarł po przedawkowaniu leków nasennych.

Za życia wydał dwa tomy wierszy: "Sezon" w roku 1969 oraz "Inna Bajka" rok później. Pośmiertnie zostały wydane jeszcze 2 zbiory poezji - "Nieskończona krucjata" i "Którego nie było".

W swoich wierszach fascynował i zniechęcał z taka sama siłą obdzierając z wszelkich świętości wszystko co rościło sobie prawo do posiadania takowej. Ale również - być może to było źródłem jego absolutnego buntu – widział wszystko zbyt wyraźnie, rzeczywistość jawiła mu się odarta z wszelkiego fałszu, a tym samym w swojej brutalności całkowicie niewinna i taka jest jego poezja  pod całą tą obscenicznością, która tak bardzo drażni estetów, jest coś po prostu niewinnego, surowa niewinność życia, człowieka, miłości… 

Przeczytajmy fragment (cytujemy za Wiersze zebrane 1964-1971 )

Nie umiem pisać wiersza
By był taki jak to ciało
ciało
Nie umiem myśleć