10 VI 1915 urodził się Saul Bellow

... a wszystko zaczęło się przy stoliku brydżowym w sypialni na tyłach domu teściów.

"Mój stolik zwrócony był w stronę trzech betonowych stopni prowadzących z piwnicy w mrok ceglanego korytarza. W domu była jedynie moja teściowa. Siedemdziesięciokilkuletnia wówczas wdowa nosiła ciężki siwy warkocz opadający na plecy. W starym Kraju była nowoczesną kobietą, socjalistką oraz sufrażystką. Była atrakcyjna na swój kruchy; lecz zarazem twardy jak stal sposób. We wszystkim wyczuwało się siłę woli Sophie. Utrzymywała dom w czystości. Nawet rośliny, popielniczki, szuflady biurka, koronkowe serwetki i krzesła zaświadczały o jej władaniu. Każdy przedmiot miał swoje miejsce, jak w wojsku. Jej mieszkanie można by bez trudu przenieść do West Point.
Lunch odbywał się o wpół do pierwszej. Dobrze gotowała. Jedliśmy razem w kuchni. Po posiłku następowało kamienne interludium, moja teściowa ucinała sobie drzemkę. Ja wychodziłem na ulice. Ravenswood było zupełnie puste. Przechadzałem sie z uczuciem, jakbym miał w brzuchu wielki kamień. Często skręcałem w Lawrence Avenue i wystawałem na moście, spoglądając na kanał odpływowy. Gdybym był psem, wyłbym."

Saul Bellow miał wówczas dwadzieścia dwa lata i własnie co utracił swoją pierwsza prace. Była to posada w składzie  węgla jego brata Maurice'a, a został zwolniony przez pewne drobne nieporozumienie - jego brat - co nie może dziwić – oczekiwał od Saula przestrzegania stałych godzin pracy; Bellow miał zupełnie inny pogląd na sposób spędzania czasu: chciał pisać i tylko to go pociągało.

"W roku 1937 byłem młodym, żonatym mężczyzną, który szybko stracił swoją pierwszą pracę i mieszkał kątem u teściów. Moja czuła, lojalna i ładna żona uparcie twierdziła, że muszę otrzymać szansę napisania czegoś."

Ta szansa pojawiła się podczas II wojny światowej, w której Bellow brał udział w szeregach piechoty morskiej. W 1944 roku pojawiła się jego debiutancka powieść "Stan zawieszenia", ukazującą duchowe wahania mężczyzny oczekującego na powołanie do wojska. Edward Wilson, amerykański krytyk, nazwał ten utwór napisany w formie dziennika, "jednym z najprawdziwszych świadectw nastrojów całego pokolenia, dorastającego w czasie Wielkiego Kryzysu i wojny światowej".

Następnie, rozpisawszy się, Bellow stał się jednym z najciekawszych pisarzy amerykańskich i jednym z najczęściej nagradzanych: trzykrotnie otrzymał National Book Award, między innymi za "Herzoga" - powieść najbardziej przesiąkniętą wątkami autobiograficznymi. W 1975 był laureatem Nagrody Pulitzera, a w roku następnym otrzymał literacka nagrodę Nobla "za humanistyczne zrozumienie i subtelną analizę współczesnej kultury zawarte w jego twórczości" - jak czytamy w uzasadnieniu. Na  koniec, został odznaczony medalem National Book Foundation, za wybitny wkład w literaturę amerykańską. O ile nie zawsze się to zdarza, to w przypadku tego pisarza, każda z tych nagród odzwierciedla jak w zwierciadle, genialność i powab tej literatury.