15 VIII 1898 urodził się Jan Brzechwa

Kto czasami, spędzając kolejne słoneczne popołudnie - zamknięty przed ciepłymi promieniami  słońca połyskującymi na błękitnym niebie - w pracy, z pewną tęsknotą,  nie pomruczy pod nosem: „Na tapczanie siedzi leń, nic nie robi cały dzień...”? I któż zaraz po tym nie wspomni swoich pierwszych klas szkolnych, kiedy starając się opanować tajemne arkana poprawnej wymowy, natrętnie i konsekwentnie powtarzał: „W Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie”? A im bardziej dzień się dłuży, tym więcej wspomnień przybierze kształt dawnych - w beztroskich latach dzieciństwa - powtarzanych ze śmiechem wierszy: „Entliczek – pentliczek, czerwony stoliczek, A na tym stoliczku pleciony koszyczek...” , „Nad rzeką opodal krzaczka mieszkała kaczka-dziwaczka...” kto wówczas nie rozejrzy się i nie szepnie do siebie: „A niech tę kaczkę gęś kopnie”?  

Autorem tych wszystkich wspomnień jest oczwiście Jan Brzechwa, a uściślając Jan Wiktor Lesman (pseudonim artystyczy „Brzechwa” wymyślił stryjeczny brat autora „Pana Kleksa”, również poeta Bolesław Leśmian). W szybkim skrótowym przeglądzie: poeta, jeden z najbardziej znanych autorów bajek i wierszy dla dzieci, również autor satyrycznych tekstów dla dorosłych oraz tłumacz literatury rosyjskiej (tłumaczył utwory takich twórców jak: Puszkin czy Majakowski). Mimo że zedebiutował już w wieku siedemnastu lat, publikując swoje wiersze w czasopismach, to jednak nie widział dla siebie kariery pisarza; ukończył studia prawnicze i pracował jako adwokat. Ale mimo wszystko, już na studiach dorabiał pisząc satyryczne teksty, piosenki czy skecze dla kabaretów, a w 1926 roku ukazał się jego pierwszy tomik poezji., a dalej już poszło z górki. Więc może aby powspominać jeszcze trochę póki za oknem świeci słońce, zacytujemy jakiś wiersz rozkoszując się samymi słowami i wspomnieniami, jakie pod nimi się skrywają, a czy będzie lepszy wiersz od tego:

„Na tapczanie siedzi leń,
Nic nie robi cały dzień.

- O, wypraszam to sobie!
Jak to? Ja nic nie robie?
A kto siedzi na tapczanie?
A kto zjadł pierwsze śniadanie?
A kto dzisaj pluł i łapał?
A kto dziś zgubił kalosze?
O – o! Prosze! (...)”