30 IX 1924 urodził się Truman Capote

O tym, że życiorys Trumana Capote’a nadaje się na scenariusz filmowy mogliśmy się przekonać w 2005 roku, kiedy to na ekrany kin wszedł film „Capote” w reżyserii Bennetta Millera.

Truman Streckfus Persons, znany szerszej publiczności jako Truman Garcia Capote, urodził się w Nawym Orleanie. Porzucony przez matkę, wychowywany był przez starsze ciotki i kuzynki w Monroeville w Alabamie. Już od dzieciństwa wiedział, że chce być pisarzem:

„Kiedy miałem około 11 lat zacząłem swego rodzaju poważnie pisać. Mówię poważnie, gdyż podczas gdy inne dzieci wracały do domów i ćwiczyły grę na skrzypcach czy pianinie, ja codziennie szedłem ze szkoły do domu i pisałem przez około trzy godziny. Miałem na tym punkcie obsesję.”

Jego pierwsze doświadczenie literackie związane jest z pracą w redakcji tygodnika The New Yorker, gdzie pełnił rolę gońca. Choć nie było to spełnieniem jego marzeń, pozwoliło mu to nawiązać tak cenne w tej branży kontakty. Capote objawiał się jako nowelista („Zatrzaśnij ostatnie drzwi”), autor opowiadań, a zasłynął jako powieściopisarz i to dzięki temu „wcieleniu” ugruntował swoją pozycję literacką („Inne głosy, inne ściany”, „Harfa traw”).

Najgłośniejszą pozycją w dorobku autora jest powieść „śniadanie u Tiffany’ego”, która ukazała się drukiem w 1958 roku. Podobnie jak w poprzednich dziełach, Capote także i tu porusza temat niezgody bohaterów na zastany świat (radzą sobie z tym między innymi poprzez ucieczkę w dzieciństwo – tak w poprzednich utworach). Młoda dziewczyna, sportretowana w „śniadaniu…” buntuje się przeciwko narzucanej jej potrzebie stabilizacji i nawet na swojej wizytówce umieszcza informację o ciągłym znajdowaniu się „w podróży”. Najszerzej komentowana z powieści Capote’a to niewątpliwie „Z zimną krwią”, opowiadająca o bestialskim mordzie dokonanym przez dwóch recydywistów na czteroosobowej rodzinie, a także ich późniejsze zachowanie w mającym miejsce procesie. Ta powieść dała początek nurtowi powieści dokumentalnych. Ona także jest głównym tematem wspomnianego już przez nas filmu o pisarzu.

Na fali sukcesu „Z zimną krwią”, Capote postanowił kontynuować swoją przygodę z powieścią paradokumentalną. Tym razem obiektem jego zainteresowań padła śmietanka towarzyska, w której zwykł się obracać. Planowana powieść, która miała ukazać się pod tytułem „Wysłuchane modlitwy” opowiadała bez ogródek o faktach z życia tzw. wyższych sfer. Nic więc dziwnego, że jej początkowe fragmenty, opublikowane w czasopiśmie „Esquire” w 1975 roku spotkały się z negatywnym przyjęciem. Co więcej, wiele drzwi stało się odtąd dla Capote’a zamknięte. Takie przyjęcie jego dzieła, które miało być jego opus magnum, doprowadziło pisarza do uzależnienia od alkoholu i narkotyków. Zmarł w 1984 roku, nie pozostawiwszy żadnych dowodów na kontynuowania prac nad „Wysłuchanymi modlitwami”.

Pomimo zarzutów, że Capote nie osiągnął wyżyn pisarstwa, o których możliwości świadczyły jego wczesne prace, niezaprzeczalnym jest, że spuścizna literacka tej ekstrawaganckiej postaci nadal będzie stanowiła źródło inspiracji dla czytelników i pisarzy.