11 XII 1918 urodził się Aleksander Sołżenicyn

Laureat literackiej Nagrody Nobla, symbol antykomunistycznej Rosji, autor głośnej powieści dokumentalnej „Archipelag gułag ” opisującej koszmar radzieckich łagrów, opartej zarówno na własnych doświadczeniach (pisarz spędził w obozie pracy osiem lat, po tym jak w liście do przyjaciela skrytykował Stalina), jak i na przeżyciach innych ludzi, z którymi Sołżenicyn wspólnie doświadczał tego koszmaru (przekonany, że żaden z jego utworów nigdy nie ukarze się drukiem, podczas pobytu w łagrze, kierowany jednak postanowieniem opisania rzeczywistości komunistycznej, pisarz stosował metodę zapisywania w pamięci całych fragmentów utworu). To przez te doświadczenia zrodziło się w nim przekonanie, że bycie pisarzem – pisanie było dla niego misją do wypełnienia, jak sam powiedział: „Strach pomyśleć jakim byłbym pisarzem (a byłbym nim), gdyby mnie nie wsadzono”. Na jego misyjne podejście do pisarstwa, niewątpliwie wpłynęła również wygrana z chorobą nowotworową, wręcz cudowne ozdrowienie, jakim była remisja zaawansowanego nowotworu - spotęgowało to w Sołżenicynie wizję pisarstwa jako moralnej misji, czego świadectwem była jego powieść „Oddział chorych na raka”.

Choć w ostatnich latach pisarz bywał nieco zapominany przez opinię publiczną, to jego książki, wciąż występują na każdej liście dzieł wielkich, najważniejszych, kanonicznych, kultowych itd.