W pustyni bez puszczy

Sudan to największy kraj Afryki: 2,5 miliona kilometrów kwadratowych i 20 tysięcy lat ludzkiej tam obecności, kilkadziesiąt plemion i prawie tyleż języków, dialektów i narzeczy. To obszar tętniący różnorodnością w kulturze, religii i przyrodzie, gdzie zobaczysz truskawki rosnące na skraju pustyni i słonie żyjące na drzewach, ryby elektryczne i latające, i mamby – najgroźniejsze wśród węży. Trąby powietrzne i największe bagno świata o powierzchni większej od Polski, a wśród kamienisk Pustyni Nubijskiej połyskujące grudki złota. To jednocześnie kraj niewyobrażalnych cierpień czarnej ludności, bezlitośnie rządzonej przez „białą” arabską mniejszość. Tygiel dobra i zła, radości i piękna ludów mało skażonych cywilizacją, ale też i udręki mieszkańców Dar Furu i Południa, których tysiące bielejących szkieletów pokrywają sawanny i pustynie. Uzupełnieniem tej pasjonującej relacji są arcyciekawostki egipskie i krótkie spojrzenie na Czad, gdzie wciąż – choć dyskretnie – jada się steki z ludzkiego mięsa. Nieżyjący już mistrz reportażu Ryszard Kapuściński wysoko ocenił walory tej książki, określając ją mianem reporterskiej miniencyklopedii.