Spośród wielu myślicieli wypowiadających się na temat życia wybrałem trzech najbardziej miarodajnych, to znaczy takich, którzy, moim zdaniem, stosują najbardziej charakterystyczną miarę w podejściu do życia. […] Myśliciele ci reprezentują zwarty ciąg myślenia, jako że stworzone przez nich idee życia ściśle się z sobą splatają. Schopenhauer zainspirował Nietzschego, ten zaś zainspirował Heideggera. W rezultacie mamy tu do czynienia z trzema jakościowo różnymi, ale zarazem dobrze dopełniającymi się ujęciami filozofii życia. Tak się też składa, że wspomniani myśliciele stanowią swoistą „trójcę nieświętą”, której (s)twórczej aktywności poświęciłem znaczną część mojego zawodowego życia. Nie znaczy to oczywiście, że stałem się bezkrytycznym wyznawcą głoszonych przez nich poglądów i przedstawionych miar życia (doktryn). Wprawdzie jestem dość wierny mym sympatiom i antypatiom, ale traktuję poważnie również inne koncepcje, które pozwalają uchwycić w życiu to, co jest w nim istotne, stąd rekonstruując poglądy Schopenhauera, Nietzschego i Heideggera, sięgałem do rozwiązań pokrewnych lub alternatywnych. (fragment Wprowadzenia)