Wyjście z labiryntu. Szkice rozproszone z lat 1943- 1952

W książce zebrano powstałe w latach 1943- 1952 eseje, artykuły i recenzje jednej z najwybitniejszych postaci włoskiego życia intelektualnego pierwszej połowy XX wieku. Autor jawi się jako pisarz ekscentryczny i pełen przeciwieństw: odżegnuje się od realizmu, chociaż mocno trzyma się rzeczywistości, nie dopuszcza do siebie złudzeń, utopii i mistyfikacji, ale jednocześnie kultywuje myśli o przemijaniu i śmierci jako nowych narodzinach. W jego pisarstwie wszystko jest zarazem absolutne i przelotne, zrozumiałe i niepojęte, kształtne i nieforemne.