Po Piotrze Wielkim kolejna porywająca literacka biografia pióra znakomitego pisarza, laureata Nagrody Goncourtów Osierocony przez ojca i matkę, oddany pod opiekę bojarów wydzierających sobie władzę, Iwan IV od najmłodszych lat uczy się przebiegłości i okrucieństwa. Ma siedemnaście lat, gdy w 1547 roku ogłasza się carem i od razu staje się władcą despotycznym. Skłonność do rozwiązłości i przemocy łączy z chorobliwą wręcz pobożnością. Sadysta i mistyk zarazem, ma się za namiestnika Boga na ziemi i z góry rozgrzesza się z wszelkich występków, bo święcie wierzy, że zło czyni w tajnym porozumieniu ze Stwórcą. Wybujała podejrzliwość każe mu wszędzie dostrzegać szpiegów i zdrajców. Jego najwierniejsi dworzanie giną jeden po drugim na okrutnych torturach, a on – na klęczkach – między dwiema żarliwymi modlitwami wydaje najsroższe rozkazy. Kocha przelewać krew, ale kocha też kobiety. Nienasycony sybaryta, nie bacząc na szemrania Kościoła, żeni się osiem razy. A mimo wszystko nie traci z oczu swego posłannictwa. Gorliwie pracuje nad reorganizacją kraju i poszerzeniem jego granic w nieustannych walkach, ze zmiennym szczęściem, z Polakami, ze Szwedami, z Tatarami... I tak, rozdarty między dewocją a rozpustą, między jasnością umysłu a szaleństwem, car Iwan Groźny pozostaje zagadką. Kim był naprawdę?