Richard Siegert urodził się w 1922 r. w małym niemieckim miasteczku Auscha (Kreis Leitmeritz). Miasteczko to przed zakończeniem I wojny światowej należało do Austrii, później znalazło się na terytorium Czechosłowacji. Kiedy w 1933 r. Adolf Hitler doszedł do władzy, postanowił ponownie zjednoczyć wszystkich Niemców w jednej Rzeszy. Tym sposobem w 1938 r. doszło do okupacji, tzw. Sudetenlandu, a Richard Siegert ponownie stał się obywatelem Niemiec.

W 1941 r. wcielono go do Wehrmachtu, gdzie przeszedł przeszkolenie jako piechur i kierowca pojazdu opancerzonego w drezdeńskim 108. Batalionie Grenadierów Pancernych. W momencie rozpoczęcia operacji „Barbarossa” jako kierowca należącego do 18. Dywizji Pancernej transportera opancerzonego SdKfz 251 uczestniczył w walkach na środkowym odcinku frontu, docierając aż w rejon Orła. Na przełomie kwietnia i maja 1943 r. został przeniesiony do 664. Batalionu Ciężkich Niszczycieli Czołgów walczącego w rejonie Witebska. Po przeszkoleniu jako celowniczy działa samobieżnego Hornisse wziął udział w toczących się tam zaciętych walkach. W wigilię 1943 r. jego pojazd został trafiony pociskiem z czołgu T-34, a on sam zraniony. Na przełomie czerwca i lipca 1944 r. udało mu się wyrwać z kotła pod Witebskiem i w czasie niemieckiego odwrotu przedostać do Prus Wschodnich. W Tylży ponownie został ranny. Statkiem „Generał von Stauben” dotarł do Świnoujścia, a następnie lazaretu w Turyngii. Po rekonwalescencji został ponownie skierowany do Prus Wschodnich, ale z powodu bliskości frontu jego pociąg dojechał tylko do Poznania, a Siegerta wcielono do garnizonu twierdzy, gdzie został celowniczym jedynego walczącego w mieście czołgu typu Tygrys. Po kapitulacji Festung Posen spędził cztery i poł roku w rosyjskiej niewoli.

W 1962 r., podczas tygodniowego pobytu w szpitalu, spisał swoje wspomnienia – jako pamiątkę dla rodziny. Po raz pierwszy ukazały się one drukiem w 1986 r. wydane przez Hilfsgemeinschaft ehem. Posenkämpfer. Richard Siegert zmarł w 2012 r.