Chorzy u władzy

David Owen opowiada o tym, jak choroby wpływają na ludzi władzy i na podejmowane przez nich decyzje. Opisuje choroby trapiące rządzących w chwili obejmowania władzy i nabyte w trakcie jej sprawowania, zwraca też uwagę na niebezpieczeństwa wynikające z ukrywania stanu zdrowia.
Najbardziej jednak interesuje go zjawisko oddziaływania władzy na przywódców politycznych, co objawia się syndromem buty, czyli upojeniem władzą, nieproporcjonalnym skupianiem uwagi na swoim wizerunku, nadmierną wiarą we własne opinie i pogardą dla rad innych, tworzeniem odizolowanego od rzeczywistości świata, a także brawurą i impulsywnością.
Owen twierdzi, że im dłużej polityk znajduje się u steru władzy, tym silniejsze są objawy syndromu buty. Syndrom pojawia się u każdego przywódcy, ale zanika, gdy traci on władzę.

David Anthony Llewellyn Owen (ur. 1938) - polityk brytyjski, z zawodu lekarz (neurolog i psychiatra). Należał do Partii Pracy (1959-1981), potem był współzałożycielem i przywódcą (1983-1987, 1988-1990) Partii Socjaldemokratycznej, zasiadał w Izbie Gmin (1966-1992), pełnił funkcję ministra do spraw marynarki wojennej (1968-1970), ministra zdrowia (1974-1976) i ministra spraw zagranicznych (1977-1979). W latach 1992-1995 był mediatorem z ramienia Unii Europejskiej w konflikcie jugosłowiańskim. Od 1992 r. nosi tytuł barona i jest członkiem Izby Lordów.