Książka pokazuje tradycję nawiedzania kościołów stacyjnych w Rzymie w okresie Wielkiego Postu. Tradycja ta sięga wczesnego chrześcijaństwa, gdy – po zagwarantowaniu wolności religijnej przez cesarza Konstantyna Wielkiego – rozpoczęło się pielgrzymowanie do Rzymu do grobów zmarłych męczenników. Z czasem na każdy dzień Wielkiego Postu wyznaczony został konkretny kościół, w którym odprawiano Mszę św. Kościoły te, niektóre pochodzące z IV wieku, uzyskały określenie kościołów stacyjnych. W późniejszym stuleciach zwyczaj ten zanikł i odrodził się dopiero w XX wieku za pontyfikatu Jana XXIII. Hanna Suchocka każdego dnia Wielkiego Postu zabiera nas do innego rzymskiego kościoła. Opowiada jego historię, zaznajamia ze znajdującymi się w środku zabytkami, a także medytuje nad tekstami liturgicznymi, które przypisane są na dany dzień. W ten sposób książka staje się podróżą w przestrzeni (gdyż przemieszczamy się po Wiecznym Mieście), wędrówką w czasie (bo cofamy się w głąb historii, do czasu pierwszych chrześcijan), a także ścieżką duchową prowadzącą do przeżycia metafizycznego (gdy autorka medytuje nad tekstami biblijnymi). Książka ważna nie tylko dla miłośników Włoch czy osób zainteresowanych kulturą i sztuką śródziemnomorską, ale dla każdego, komu zależy na powrocie do źródeł cywilizacji chrześcijańskiej. Książka stała się inspiracją do powstania tej tradycji już w pięciu miastach w Polsce: Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Łodzi i Lublinie.