Lustrzany sześcian

„Lustrzany sześcian” – na pierwszy rzut oka wiersze Łesia Bełeja sprawiają wrażenie dość tradycyjnych i sympatycznych w swoim liryzmie. Jeśli jednak wczytać się w nie głębiej, można dostrzec w nich próbę ogarnięcia całości ludzkiego doświadczenia: anektowania przez wiersz coraz to nowych obszarów, poczynając od ekspansji geograficznej, temporalnej po kulturową. Podziw budzi erudycja tego poety. Eksploracji świata towarzyszy eksploracja własnego wnętrza: często można tu spotkać utarte (czy wytarte) tropy lub metafory, ale to pierwsze wrażenie jest mylne, bo ogrywane są one zmyślnie i precyzyjnie. Autor zachowuje nad nimi pełną kontrolę i nie popada w sentymentalizm. „Lustrzany sześcian”, z ducha jakby klasycystyczny, jest tak naprawdę awangardowy. Łeś Bełej (ur. w 1987 roku w Użhorodzie) – pisarz, tłumacz, językoznawca. Mieszka w Kijowie. Studiował ukrainistykę na Uniwersytecie w Użhorodzie i anglistykę na Uniwersytecie Wrocławskim. Pracuje w Instytucie Językoznawstwa im. O. Potebni Narodowej Akademii Nauk Ukrainy. Jest autorem trzech tomików poezji: Son et Lumiere. Листи без відповіді (Son et Lumiere. Listy bez odpowiedzi), 2007; Дзеркальний куб (Lustrzany sześcian), 2012; Книга про ліс (Księga lasu), 2016 oraz książek prozatorskich Ліхіє дев’яності. Любов і ненависть в Ужгороді (Marne lata dziewięćdziesiąte. Miłość i nienawiść w Użhorodzie), 2014, oraz План порятунку України (Plan ratunkowy dla Ukrainy), 2018. Laureat nagród „Debiut” (2008) oraz „Smołoskyp” (2011). Jego wiersze tłumaczone były na angielski, polski, czeski, grecki i serbski.