Wenus Schulz Cranach mk

Twórczość plastyczna Schulza poprzedza twórczość literacką. Jego dzieciństwo i młodość wypełniają niezli­czone rysunki. Najpierw fantastyczne zwierzęta, kolejno portrety członków rodziny, wreszcie obsesyjnie kreślone postacie – ubrane i nagie – w zaaranżowanych scenach. Nie jest to rodzaj talentu, który formuje się łatwo. Widać tu mozół, zmaganie, dochodzenie do formy. 

Świat Brunona Schulza jest kreacją bardzo indywidualną, choć niepozbawioną rodowodów. Kobieta zajmuje w nim centralne miejsce. Wskazując na źródła fascynacji artysty, sięgnąć możemy do ekspresjonistycznych i symbolicznych obsesji kobiet fatalnych, ropsowskich nierządnic. Na wystawie przywołujemy jednak również znacznie odleglejsze źródło fascynacji erotyką – grafiki Lukasa Cranacha Starszego. Jego Ewy, Judyty, Wenus są ucieleśnieniem piękna i okrucieństwa. Ich silna, pewna postawa, ponętność ciał i chłód spojrzeń antycypują Schulzowskie obsesje.

Katarzyna Haber, kurator wystaw