Filoktet to druga część trylogii trojańskiej i jedna z ostatnich tragedii Sofoklesa, wystawiona po raz pierwszy w 409 roku p.n.e., gdy autor miał około 87 lat. Mniej znana, cieszyła się jednak zawsze wielkim uznaniem retorów i poetów. Fabułę zaczerpnął autor z Iliady. Jest to historia właściciela łuku Heraklesa, legendarnego Filokteta, którego Grecy płynący na Troję chorego porzucili na bezludnej wyspie, a potem, kiedy stał się niezbędny, podstępem stamtąd zabrali. Temat ten podejmowali wcześniej Ajschylos i Eurypides, ale ich dzieła się nie zachowały. Wersja Sofoklesa uchodziła za najdoskonalszą i wygrała w agonie tragicznym. Filoktet poruszający wciąż żywe kwestie, takie jak moralny wymiar uzasadnionego kłamstwa, psychologia tajnego agenta i odpowiedź na odwieczne pytanie, czy cel uświęca środki, brzmi jak współczesny thriller szpiegowski. Rzecz była dotychczas cztery razy tłumaczona na polski, ale nie doczekała się polskiej prapremiery. Być może nowatorski przekład Antoniego Libery – pisarza i reżysera – utoruje jej w końcu drogę na scenę.