Neurologia versus Psychoanaliza

Teza neurobiologiczna: byt ludzki jest mózgiem, a mózg jest maszyną do przetwarzania informacji. Lokując wszelką przyczynowość w mózgu, teza ta redukuje istotę mówiącą do ciszy jednego organu. Ta już dziś hegemoniczna teza ma wyraźne zakusy, by stać się bezwzględnie obowiązującą dla wszelkiej koncepcji człowieka i społeczeństwa, tudzież dla psychoanalizy i wszystkich tych, którzy się nią kierują, legitymizuje obejmowanie praktyki mówienia nadzorem administracyjnym, żąda owego wszystko jest neuro. W obliczu tej ideologii nasza praca ma na celu stoczenie walki  epistemologicznej, koncept przeciw konceptowi. Psychoanaliza kładzie bowiem nacisk na wypowiedzenie podmiotu: on wypowiada to, co jest przyczyną jego cierpienia, realne swojego symptomu, który niesie ze sobą pragnienie, miłość i jouissance. HERVÉ CASTANET Profesor uniwersytecki, członek École de la Cause freudienne (ECF) i Association Mondiale de Psychanalyse (AMP), psychoanalityk praktykujący w Marsylii, autor około trzydziestu książek, w tym Homoanalysants i Quand le corps se défait (Navarin/Le Champ freudien, 2013 i 2017)