Księga Jukiela

Księga Jukiela jest drugą częścią wielkiego cyklu poetyckich medytacji za­po­cząt­ko­wa­nych przez Księgę Pytań. We wstępie do tego tomu Poeta mówi: „Miejsce gdzie pisarz zadaje sobie pytania, to miejsce nie­obec­no­ści księ­gi; miejsce z przed-życia i miejsce spoza-śmierci. Znaj­du­je się pomiędzy dzie­łem już za­koń­czo­nym, a tym które się narodzi. Cóż wiec dziwnego, że po­sta­cie które tam spo­ty­ka­my wy­dają się nam du­cha­mi?”

„Przestrzeń przeszywają słowa podobne do białych pta­ków za dnia. Przy­sia­dają tylko na czas lektury w trudnym do prze­wi­dze­nia po­rząd­ku.
Od samobójczej śmierci Jukiela do śmierci Sary każda stro­ni­ca jest ocze­ki­wa­niem i głosem wyznania.
Wszechświat przybiera kształt tam, gdzie zyskuje świa­do­mość.
Teksty, dialogi, rozważania, modlitwy następują po sobie i odcinają się, jak samotne wierzchołki na tle horyzontu; ale krzyk prze­ka­zu­je krzyk. Jest bluszczem i znakiem”.