Postmodernizm post mortem. Poetka Romana Cegielna-Szczuraszek, mistrzyni ironii, bardziej męska niż niejeden macho, bezlitosna wobec kobiecej słabości, a przytym, o paradoksie, potrafiąca zaskoczyć czułością oraz intymnością, chwyta czytelnika (niekoniecznie metafizycznie) za wszystkie możliwe narządy, którymi warto życie kontestować, by nie zgnuśnieć, by nie poddać się śmierci na starość. Na młodość.
To poezja, która eksploruje ból i tęsknoty, rozczarowania i małe zwycięstwa i niczym anatomista w laboratorium rozłoży na czynniki pierwsze złożoność ludzkich relacji, tożsamości społecznych norm, by w szaleńczych puentach z literackiego dekorum sięgnąć po cynizm oraz dekonstrukcje tradycyjnych wartości.
Niniejsza książka (narracyjnie ożywcza, odważna, bezkompromisowa) to emocjonalna podróż przez zawirowania mitości i oczekiwań. To studium fascynacji cielesnością i przemijaniem, krytyki patriarchatu, alienacji, i wreszcie, co najcenniejsze - każdy utwór jest gteboko osadzony w osobistych doświadczeniach poetki, które stają się uniwersalnym komentarzem na temat współczesnej ars amandi. Ja tej poezji wierze, gdy prosi, by raz jeszcze spytać: jak kochać w świecie pełnym chaosu niepewności.
Dawid Jung
Opinie kupujących