"Nie ma w moim pisaniu rzeczy, której nie widziałam, nie dotknęłam, nie kochałam i nie straciłam" - mówiła o swoich tekstach Krystyna Miłobędzka. W swoich zapisach poetyckich od lat pokazywała jak wiele znaczeń i emocji kryje się w tym, co pozornie zwykłe i codzienne. Była przekonana, że język jest przestrzenią spotkania - ze światem, z drugim człowiekiem, z samym sobą. Jej poezja to niezwykła sztuka uważności na słowo i milczenie. "więcej nic" jest ostatnią autorską książką poetycką Krystyny Miłobędzkiej (1932-2025), którą zaplanowała jako pożegnanie z własnym pisaniem i zakończenie twórczości. Na zawartość tomu składają się zapisy z ostatnich kilkunastu lat życia, zgodnie z decyzją autorki miały zostać wydane pośmiertnie. Raz jeszcze zacząć od początku - ze świadomością zbliżającego się końca. Spróbować zamknąć życie w kilku koniecznych słowach. "więcej nic" to niezwykła i przejmująca w swoim minimalizmie opowieść o znikaniu i trwaniu. Poezja, w której słowa ustępują miejsca ciszy i milczeniu, a obecność - nieobecności. "żeby beze mnie / żeby samo jest"