Twierdza zroszona krwią

80 lat temu Głogów powrócił do Polski. Nad prastarym piastowskim grodem, wpisanym głęboko w historię Rzeczpospolitej, załopotał ponownie biało-czerwony sztandar. Głogów nigdy nie był miastem zwyczajnym. Stanowi świadectwo piastowskiej historii Śląska. Potwierdza, że tereny, na których leży, w 1945 roku słusznie nazwano Ziemiami Odzyskanymi. Przez wieki był bramą, przez którą maszerowały hufce Germanów chcące pustoszyć kraj Piastów. Jednak potężne fortyfikacje często powstrzymywały takie pochody. W okresie pruskim miasto pozostało znaczącym ośrodkiem przemysłowo-gospodarczym. Ważną rolę odgrywał stacjonujący tu garnizon, w którym służyło wielu Polaków z Wielkopolski. W okresie międzywojennym Głogów stał się ważnym ośrodkiem ruchu hitlerowskiego na Śląsku. W styczniu 1945 roku Niemcy ewakuowali większość ludności i zorganizowali obronę twierdzy. Wojska radzieckie, chcąc zająć miasto z marszu, napotkały twardy opór. Kilkutygodniowe walki kosztowały życie tysięcy żołnierzy, a zabudowa została zniszczona w 90 procentach, co zaważyło na dalszych losach całego regionu. Ziemia ta jednak odrodziła się. Dzieje jej zasiedlenia stanowią gotowy scenariusz na film, gdyż usuwając nalot niemczyzny, pionierzy musieli pokonać gigantyczne trudności. Dzięki ich ofiarnej pracy Głogów stał się ponownie polski. Oto historia niezwykłego miasta i ludzi, którzy miotani wichrami historii, odnaleźli i zbudowali nad Odrą swój nowy dom. Marek A. Koprowski Pisarz, dziennikarz, historyk zajmujący się tematyką wschodnią i losami Polaków na Wschodzie. Plonem jego wypraw i poszukiwań jest wiele książek, z czego kilkanaście ukazało się nakładem Wydawnictwa Replika. Za serię Wołyń. Epopeja polskich losów 1939–2013 otrzymał Nagrodę im. Oskara Haleckiego w kategorii „Najlepsza książka popularnonaukowa poświęcona historii Polski w XX wieku”. Jest też laureatem nagrody „Polcul – Jerzy Bonicki Fundation” za działalność na rzecz utrzymania kultury polskiej na Wschodzie.