W debiutanckim tomie opowiadań zatytułowanym "Osobodramy" Joanna Burgiełł odważnie eksperymentuje z konstrukcją postaci literackich. Pod piórem autorki bohaterowie - niczym uczestnicy psychodramy odgrywający w improwizowanych scenach własne przeżycia, konflikty i fantazje - kolejno odkrywają się z słowach przed czytelnikiem, choć nie zawsze robią to przed samym sobą. W tej swoistej dramaturgii mowy, odsłaniają się doświadczenia, pragnienia i lęki, nierzadko dochodzą też do głosu: "trzeźwe szaleństwo", obsesje, dziwactwa. Pogłębiona obserwacja psychologiczna idzie tu w parze ze sprawną indywidualizacją języka postaci. Joanna Burgiełł, zagłębiając się w meandry ich wnętrza i sondując powikłane relacje, które współtworzą, podejmuje grę z konwencjami literatury popularnej. Prowadzi tę grę w sposób wysokoartystyczny i wyrafinowany, ponieważ wie, że jej stawką jest wiedza o człowieku.