Autor w swoim charakterystycznym – niepokornym, pełnym krytyki wobec mitów współczesności – stylu analizuje teraźniejszość przez pryzmat kontekstów historycznych, filozoficznych i naukowych, jak i przez pryzmat doświadczeń wynikających ze spotkań z fascynującymi ludźmi, których miał okazję poznać na swojej dziennikarskiej i artystycznej drodze.

Wydaje się, że właśnie owo doświadczenie spotkania z drugim człowiekiem jest dla Witolda Gadowskiego najważniejsze. Stosuje ON swoistą – „podwójną” – metodę majeutyczną – stara się wydobyć prawdę, mądrość, światło z ludzi spotkanych na swojej drodze i przelać te doświadczenia na słowo pisane. Z drugiej zaś strony, Gadowski prowokuje czytelnika do myślenia i pomaga nam odkrywać, że pewne uniwersalne prawdy, każdy z nas ma już zapisane w sobie( a przynajmniej ma w sobie potencjał do odkrywania prawdy – zwany logicznym myśleniem).

Otaczającą nas rzeczywistość autor stara się analizować aksjologicznie (pod względem wartości) i teleologicznie (przez pryzmat celu) – czyli przez pryzmaty tak bardzo potrzebne w publicystyce, a tak często zastępowane dziś postmodernistycznym bełkotem- gdzie liczy się to co przyjemne, łatwe, „modne”.

Witold Gadowski stara się rozbijać wysokie mury poprawności politycznej by oglądać i opisywać świat takim, jaki jest naprawdę – z całym jego trudem i cierpieniem, dobrem i pięknem.”