Na wyzwolone ziemie wracają dzieci i wiosna. Lecz wojna przypomina o sobie na każdym kroku: pola są zaminowane, domy bez dachów, ludzkie losy złamane. Wśród pogorzelisk i ruin, przy wtórze eksplozji nieustannie pobrzmiewają pytania: Czym jest zwycięstwo? Co to znaczy „po wojnie”? Co utrzymuje na powierzchni człowieka, którego zewsząd otacza śmierć?
W zbiorze dokumentalno-lirycznej prozy Łowcy szczęścia Wałerij Puzik odmalowuje frontową codzienność żołnierzy oraz zmagania mieszkańców, którzy na przekór wojnie usiłują żyć i patrzeć w przyszłość. „Niczego nie trzeba wymyślać. Po prostu siadaj i pisz”.

Katarzyna Fisze