Miłoszewskiego pożegnanie z kryminałem

Zygmunt Miłoszewski zapowiadał, że przestaje pisać kryminały, bo źle się czuje, zarabiając na przemocy i okrucieństwie. Jeśli to prawda, pożegnał się z przytupem – swoją najbardziej okrutną powieścią.

Znacie Olsztyn? Liczni fani Warmii (najczęściej zwanej mylnie Mazurami) – na pewno. Miłe miasto, z 11 jeziorami w swoich granicach. Nic dziwnego, że prokurator Teodor Szacki po opisanych w „Ziarnie prawdy” przygodach w Sandomierzu (i upewnieniu się, że nie chce wracać do Warszawy) postanowił przenieść się tutaj. A nawet ściągnąć – wbrew jej protestom – 16-letnią córkę, owoc małżeństwa, które zaczęło się rozpadać jeszcze na etapie pierwszego tomu trylogii Miłoszewskiego – „Uwikłania”.

Tyle że Olsztyn Szackiego okazuje się inny od tego, który znacie z wakacyjnych wypadów. Bardziej przypomina Islandię z kryminałów Arnaldura Indridasona czy Yrsy Sigurdardóttir. Akcja „Gniewu” rozgrywa się na przełomie listopada i grudnia. Jak refren snują się przez miasto mgła i marznąca mżawka. Ciemno i brzydko jak cholera – historia konsekwentnego szpecenia stolicy Warmii (i jej permanentne zakorkowanie) to poboczny, ale ważny wątek powieści Miłoszewskiego.

czytaj dalej

źródło: http://kultura.newsweek.pl